JAAP TESSELAAR | RECENSIES

Zondagmiddag kwart over drie. Jos Vervoort zet zijn handen aan zijn mond en telt af tot nul. Het is afgelopen. De kunstenaars leggen hun kwasten neer. Een fles bubbeltjeswijn wordt uitgeschonken en deels tevreden, deels gelaten kijken de schilders naar het totaalwerk. De een is tevredener dan de ander. De een had ook hogere verwachtingen dan de ander, maar iedereen is het erover eens dat het twee inspirerende weken waren. Het is me ook wat. Je gaat met kunstenaars die je niet of amper kent, de strijd aan om een gezamenlijk werk te maken. Een panorama nog wel. En een panorama staat voor – we kennen allemaal dat Panorama van Mesdag – een landschap dat vanaf een punt rondom wordt weer gegeven. Maar Panorama  staat natuurlijk ook voor overzicht: vanaf één punt het geheel overzien. Kijken hoe het staat met de kunstbeleving in Beverwijk. In 2013. Vandaar de naam Panorama 13, neem ik aan. En dat laatste is goed gelukt. Het resultaat is een fraaie staalkaart van het vermoge

De schrik slaat me om het hart als ik vrijdagavond de tentoonstellingsruimte binnenloop. Leek woensdag het panorama zich nog tot een geheel te ontvouwen, nu op deze vrijdagavond heeft bijna elke kunstenaar met scherp geschoten, maar wel op het eigen paneel. Het lijkt wel of iedereen zijn handtekening nog wil zetten. Aan het  eigen schilderij wordt hard gewerkt, maar de samenhang lijkt langzaam te verdwijnen. Er wordt weinig samengewerkt, en nog minder gestreden, wat uiteindelijk wel de bedoeling was. Sommige prachtige stukken eerder deze week zijn weg geschilderd, er is werk overgeschilderd, kleuren zijn verdwenen, op sommige fronten wordt er teveel doorgewerkt, op andere delen juist te weinig.  Als ik een paar rondjes heb gelopen, kan ik me er weer mee verzoenen, maar ik heb wel het idee dat er wat verloren is gegaan. De overgang tussen sommige werken is keihard. Bijna eenzelvig werken de kunstenaars voort op hun eigen vierkante meter, aan hun eigen evangelie. Ze lijken allemaal

Woensdagavond 9 januari Na het interview op Radio Beverwijk over Panorama 13 (‘Bij ons in de studio Jacco van der Pol…’.’Tjarko!’…’Oh, Tjarko, dat kan ik hier niet uithalen..en eh..? ‘Evelien Andrée Wiltens..’’En jij doet ook iets?’. ‘Ja ik ben ook kunstenaar’ –), na het interview reed ik naar het Kennemer Theater om te kijken hoe het met het panorama gesteld was. Hoe deze individualisten het voor elkaar krijgen weet ik niet, maar het werk laat zich nu al lezen als een verhaal. Het lijkt wel of ze met elkaar hebben afgesproken het scheppingsverhaal opnieuw vorm te geven. Rob van der Schoor zet hiermee natuurlijk de toon, met de vinger Gods waarmee hij vanuit een geborgen landschap een bootje   op pad stuurt. Tjarko heeft er wijzerloos klokje bijgeschilderd: de schepping vaart voort, voor alles staat de tijd stil. Wat volgt is dan Genesis: het ontstaan van de kosmos,   de oersoep van   Jan Kroeze, de Big Bang van Dirck Nab, de onbedorven wereld en het betoverende licht van

Geweldig idee, natuurlijk. Je nodigt veertien kunstenaars uit, van divers pluimage, geeft ze een wand van honderd vierkante meter in een openbare tentoonstellingsruimte en koppelt daaraan de opdracht om binnen twee weken gezamenlijk een panorama op te leveren. Maakt niet uit wat, de opdracht is verder helemaal vrij. De enige restrictie: je mag niet ongevraagd over het werk van een ander heen schilderen. Dit vindt nu allemaal plaats in het Kennemer Theater in Beverwijk, in de mooie ronde tentoonstellingsruimte. De ronde ruimte leent zich ook heel vanzelfsprekend  voor de opdracht: een panorama. De bouwploeg van Young Art heeft rondom een dertigtal houten panelen neergezet en witgeschilderd: asjeblieft schilders, en nu aan het werk. Dan komt natuurlijk de vraag: wat gaat er gebeuren? Alles is vrij. Het bestuur van KeK heeft natuurlijk wel mooi aangekondigd, dat alles ‘losjes’ is geïnspireerd op het Parijs van 1919 met zijn Salons en jury’s, die de beste schilder