Een stad toont leven, is dynamisch, enerverend, spannend, meeslepend of een oord van ellende. Dat laatste kan ook. Maar al eeuwen lang is de stad onderwerp of decor van tientallen schilderijen, films, liedjes, verhalen, romans, installaties, beelden. Filmers, componisten, fotografen, beeldende kunstenaars, schrijvers brengen met overgave een ode aan de stad of het stadsleven. De stad is dan ook bij uitstek de plaats waar je je als dolend mens in kunt verliezen of waar je je mee kunt identificeren. Een goudmijn voor de kunstenaar, zou ik zeggen. Tot op de dag van vandaag. (Op dit ogenblik lijkt er zelfs sprake van een kleine hype rond het thema ‘stad in de kunst’, als ik de veelheid aan exposities en publicaties mag geloven. [1] ) Alle grote steden zijn in een bepaalde tijd wel een keer in de mode geweest. Het stadsleven boeit kunstenaars al eeuwenlang en heeft geleid tot een veelheid aan kunstuitingen: de romantische stad, de bruisende stad, de revolutionaire stad. Maar ook de s