(De beat van Terziet) Je ontkomt er niet aan: als je naar de schilder Frank Kraaijeveld kijkt, hoor je de muzikant Frank Kraaijeveld. Muziek en persoon zijn onlosmakelijk verbonden. De schilder is de popmuzikant. En Frank zal zelf de laatste zijn om dat tegen te gaan. Maar goed. Wat zien we op de expositie? Een enorme schildering, 27 panelen, die bijna de hele tentoonstellingsruimte van KeK beslaat. Daarop een landschap in een stripachtige weergave, zwartwit, met alleen in het begin wat onduidelijk gekrabbel en op het eind een auto, met ernaast een persoon. Daartussen een landschap, in korte krachtige lijnen neergezet, hoekige lijnen, ritmische streepjes, golvende vlakken in grijze en zwarte tinten. Je herkent de lijnvoering van Keith Haring en de invloed van Gerrit Benner. Althans, zo liet de uitvoerend kunstenaar weten. Panorama Terziet heet het. We gaan even terug naar de ontstaansgeschiedenis. Het is begin jaren zeventig. Je bent jong en je wil wat, dus je pakt de kaart van Nede